Gewijzigde reisplannen, een dag eerder naar Kiruna

vandaag zou onze laatste dag in Svolvær op de Lofoten zijn, maar toen we vanochtend uit ons raam keken werden we een beetje triest. De prachtige regenboog tijdens het ontbijt veranderde daar niets aan. Gisteren hadden we af en toe een bui en waren er tussendoor nog mooie blauwe luchten. Nu was alles grijs en konden we zelfs de mooie 'drakenbergen' niet meer zien. De beslissing was snel genomen. Eén telefoontje met de reisorganisatie en het was geregeld: we vertrekken een dag eerder. Op naar Zweden, naar Kiruna. Tassen gepakt en weg waren we. 

Heel veel, echt heel veel regen onderweg. Weinig foto's kunnen nemen omdat alles grijs was. Het klaarde pas op toen we in Zweden waren. Weer een heel ander landschap onderweg. Geen fjorden meer, maar een ruig berglandschap met grote zwerfkeien en kleine dwergboompjes. We reden op 500 meter hoogte en zagen diep onder ons nog net het laatste fjord en 300 meter verderop het eerste meer; op dezelfde hoogte als waar wij reden. Dat was een vreemde gewaarwording. 

Onderweg lekker gegeten bij een skiresort. We wilden eigenlijk in het café langs de weg wat eten maar dat bleek gesloten en we werden doorverwezen naar het hotel op de berg. Daar aangekomen bleek er maar tot twee uur geluncht te kunnen worden, maar er was nog eten over en we konden voor een echt laag bedrag pakken wat we wilden van het buffet. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen en we hebben zitten bunkeren. Het uitzicht was fantastisch; we keken recht op een U-vormig dal in de verte. Het lijkt net alsof er iemand een hapje uit de berg heeft genomen. Het dal heeft ook een naam Lapporten; poort naar Lapland. 

En verder ging de reis naar Kiruna, de Zweedse mijnstad (ijzererts). Onderweg heeft Giel weer de nodige peentjes gezweet omdat er over een lengte van 30 (!) kilometer aan de weg werd gewerkt. Dat betekende stapvoets rijden over losse stenen... Uiteindelijk bereikten we de stad. Al vanaf een grote afstand kun je de mijn zien, hij domineert het hele landschap. Kiruna zelf is een stad waar we niet bepaald kapot van zijn. Grotendeels gebouwd in de jaren 50 en 60. Lelijke flatgebouwen, vrij modern, met een centrum waarbij vergeleken de binnenstad van Den Helder - ook niet de meest sfeervolle plek op aarde -  prachtig is. Kiruna is lelijk. Maar als je vijf minuten rijdt, dan sta je in de wildernis en kun je van alles ondernemen. Wandelen, paardrijden, golfen of raften op de Torne rivier, waar ook het ijs vandaan komt waarmee ieder jaar het beroemde ijshotel wordt gebouwd. Dat laatste staat in ieder geval op ons lijstje voor morgen. Vanuit ons alleraardigste huisje in 'Camp Ripan' is het maar 20 minuten rijden naar Jukkasjärvi waar het ijshotel staat. En nee, het is niet gesmolten omdat het zomer is; dat ijshotel wordt van binnenuit gekoeld; wij zijn benieuwd!