Over Italiaanse efficiency en een diepblauwe zee

Je kunt van alles zeggen over Italianen maar niet dat ze zich aan tijden houden of efficiënt zijn. Dat bleek gisteravond meteen al. Wij waren om kwart over negen aan boord en al snel in onze hut. Mooie ruime hut trouwens met een groot raam, maar dat terzijde. Het restaurant ging om half tien open en dat kwam goed uit want we hadden nog niet gegeten en hadden grote honger! Dus; maaltijdbonnen gepakt en naar het restaurant. We verwachtten eigenlijk net als vorig jaar buffetten waar je naar believen van kunt pakken. Fout gedacht! Achter de zelfbedieningscounter staat een batterij mannen die je geven wat je vraagt. Al snel bleek dat niet alles wat in de voederbakken lag ook bij de prijs was inbegrepen. Wij wilden vlees, groenten en patat maar moesten eerst verplicht een broodje en een placemat pakken. Je werd constant heen en weer gestuurd. Uiteindelijk stonden we met ons inmiddels koud geworden eten voor de kassa toen bleek dat voor de helft van wat we hadden betaald moest worden. Van de wijn snap ik dat, maar dat het broodje 30 cent kost, vond ik vreemd. Maakt allemaal niet uit maar mocht er iemand ooit met een veerboot van Grandi Navi Velocci meegaan: koop vooraf geen maaltijdvoucher. 

Na het eten zijn we op het achterdek gaan staan waar we zicht hadden op een enorm aantal campers, caravans, motoren, auto’s en vrachtcontainers die ook allemaal nog mee moesten. We zouden eigenlijk om 23.00 uur vertrekken maar hadden al snel in de gaten dat dit een onmogelijke opgave was. Wat een toestand; de helft van de voertuigen moest achterstevoren de boot op en geloof me, er zijn maar weinig caravanbestuurders die dat goed kunnen. We hebben er meerdere hartstikke scheef de boot op zien rijden of bijna van de oprijklep af (!) en dat ging steevast gepaard met een hoop handgebaren en vooral veel verbaal misbaar. Uiteindelijk is het gelukt om de hele parkeerplaats leeg te krijgen en gingen de laadkleppen om 24.00 uur eindelijk dicht. Vijf minuten daarna vertrokken we dan eindelijk en zijn we toen we de haven uit waren, gaan slapen. 

Om 6.30 uur (ja alweer zo vroeg) was ik wakker. Geen zin om te blijven liggen, dus aangekleed en gewapend met de camera het dek opgezocht. Wat was het mooi buiten. De zee was letterlijk zo glad als een spiegel. Linksachter lag een eilandje met de vorm van een vulkaan (zoals je hem zou tekenen). Na even op internet gespeurd te hebben kwam ik erachter dat dit Montecristo is. Veel foto’s gemaakt, vooral van lucht. Ook hier hebben ze mooie luchten!

Inmiddels was het restaurant open voor het ontbijt. Brood was bij de prijs inbegrepen, maar de ham, kaas, het roerei en plakje bacon niet. Nou, het heeft ons er niet minder om gesmaakt.

Tijd voor het achterdek. Het was inmiddels 21 graden en prima vertoeven daar. Nog een dolfijn gespot ook 😊. En wat een prachtige diepblauwe zee! Ik kan het iedereen aanraden, zo’n dagje ontstressen op een boot. Op deze manier ben je volledig uitgerust als je op je uiteindelijke bestemming aankomt. 

De wifi is hier waardeloos dus heb ik voor Giel en mezelf een paar uurtjes wifi aangeschaft. Het bedrag van €10 (2x5) kon niet in één keer afgerekend worden om efficiencyredenen die ik als simpele Hollander echt niet snap. Maar goed, we konden wel even op facebook en met het thuisfront appen. 

Inmiddels is het bijna zes uur en moeten we zo onze kamer uit. Dat wordt bivakkeren op het achterdek (geen straf met dit weer) tot half 8, wanneer we in Palermo hopen aan te komen. Een dik half uur later dan gepland. Bovendien staan we op het onderste autodek; ik ben benieuwd hoe laat we van de boot af zijn. Straks maar even Gabriele van B&B Palazzo Corvino bellen om te zeggen dat we later aankomen dan verwacht, want zo zijn wij Hollanders dan weer...