Dag 8: Vijftig tinten grijs

25 februari 2019 - Andenes, Noorwegen

Vroeg wakker geworden, een blik uit het raam geworpen en vervolgens besloten om weer terug in bed te duiken. Gisteravond gierde de wind om het huis en vanochtend was het niet veel beter. Het had dus geen enkele zin om vroeg op te staan en naar de haven te rijden om te informeren naar een eventuele walvissafari. Nog los van het feit of er überhaupt wel eentje zou vertrekken om 10 uur hadden wij er absoluut geen zin in. De lucht had alle kleuren grijs met van die witte hagelslierten en op gezette tijden kwam daar winterse neerslag uit. Bovendien was het met een temperatuur van +2 graden verre van aangenaam. Waterkoud en niet zo heel zuinig ook.

Lekker uitgebreid ontbeten en omdat we natuurlijk niet de hele dag doelloos in de bank willen blijven hangen, daarna vertrokken voor een rondrit over het eiland Andøya. En dat was niet verkeerd. We hebben de toeristische route genomen en ons verbaasd over de metershoge golven die op de rotsen langs de kust sloegen. Het zeewater is hier glashelder en dientengevolge zijn de golven - heel anders dan thuis – niet grauwgroen maar prachtig turquoise op het moment dat ze omslaan. Prachtgezicht en we hebben er lang naar staan kijken. Daarna een half uur opwarmen in de auto. Sjongejonge, wat was het koud. 

Door leuke plaatsjes (zoals Bleik) en bijna uitgestorven, half verlaten dorpjes langs de kust gereden. Wat mooi blijft, is het landschap, dat is onveranderd indrukwekkend. Wat opvalt is dat er in de kleine gehuchten, ze mogen de naam ‘dorp’ niet eens hebben, veel huizen leeg staan die langzaam tot verval overgaan. Huizen worden hier niet gesloopt of zo, ze vergaan gewoon totdat de boel instort. Heel anders dan in Nederland, waar alles altijd wordt opgeruimd. Wel heel fotogeniek allemaal.

We zijn meerdere keren gestopt voor foto's. Niet te lang, daarvoor was het te guur. En iedere keer snel weer terug in onze Japanse bolide met vingers waar geen gevoel meer in zat. Stel je toch eens voor dat we vandaag op zee hadden gezeten; horror! We moeten er niet aan denken! Er valt op gezette tijden natte sneeuw of ijsregen uit indrukwekkende grijze luchten en de hoge golven blijven op de rotsachtige kust slaan. Op een gegeven moment staat Giel op de rem omdat hij lama’s ziet. En net als hun Lapse neven en nichten reageren ze op mijn ‘joehoe’. 

Na een paar uur besloten om terug te rijden. Inkopen gedaan bij de plaatselijke Rema supermarkt. Vanavond gaan we aan de kippenbout, gebakken aardappelen en sla die hier - ik heb het even snel omgerekend - € 35 per kilo kost (!) We nemen lekker een paar Bacardi-cola’s en blijven de rest van de middag en avond gezellig binnen!

Foto’s