Dag 9: Geen orka’s, wel husky’s

Tenzij er vandaag of morgenvroeg eentje aanspoelt op het strand voor ons huis, zullen we tijdens deze trip geen walvissen of orka’s zien. De wind is weliswaar gaan liggen, maar er zijn nog steeds hoge golven op zee. Vanochtend meteen de website van Whalesafari Andenes gecheckt, maar de eerstkomende tocht is pas vrijdag 1 maart en dan zijn wij hier niet meer. We hadden er eerlijk gezegd ook al een hard hoofd in. Maar goed, je kunt niet alles hebben. Walvissen en/of orka’s moeten dan maar wachten tot de volgende reis (Canada of IJsland) van onze bucketlist.

De hele dag binnen zitten, was geen optie, dus dan maar even kijken wat er hier op het eiland nog meer te beleven valt. Space Centre Andøya was een mogelijkheid. Ze vertellen je alles over het Noorse ruimteonderzoek naar het noorderlicht, vertonen een prachtige film je kunt zelfs in een attractie genaamd ‘Spaceship Aurora’. Onze interesse was gewekt. Helaas bleek al dat ze de boel aan het verbouwen zijn en met uitzondering van de maanden juni-augustus gedurende heel 2019 gesloten zijn. Jammer!

Oké, what’s next: dan toch huskyfarm Andøya misschien? Even gebeld met eigenaar Uwe (jawel, een Duitser) of ze open waren en dat waren ze. Uwe spreekt geen Engels, maar gelukkig kan ik Duits. Ja ze waren open maar omdat er bijna geen sneeuw ligt, konden we niet met een slee weg. Dan maar op de kar met wielen misschien? Nee, die was al geboekt voor vandaag. Maar we waren evengoed van harte welkom en dus togen we naar het 222 inwoners tellende dorp Risøyhamn waar ook nog eens minstens 21 honden wonen.

Bij de huskyfarm aangekomen werden we allerhartelijkst ontvangen. De hondenkar stond langs de weg geparkeerd en een stuk of 12 honden lagen in de nog aanwezige sneeuw uit te hijgen. Wij kregen een rondleiding over de farm en hebben met alle honden kennisgemaakt. Lieve beesten. De honden die net hadden gelopen werden teruggebracht naar de kennels en de volgende groep mocht naar buiten. Springend en jankend van enthousiasme, zo graag wilden ze weg. We hebben toegekeken hoe ze werden ingespannen en allemaal sokjes aankregen. Geen grap; omdat er nauwelijks sneeuw ligt, rennen ze voor de kar uit over de weg en ze zouden heel makkelijk hun poten kunnen bezeren. Bij de kar stonden twee Duitse mevrouwen van middelbare leeftijd in kekke kleding en overdadig voorzien van make-up (pffff) ongeduldig te wachten tot het zover was. Toen het sein gegeven werd, hielden de honden het niet meer en stoven ze werkelijk vooruit en weg waren ze! 

Voor ons was dit ook het sein om te vertrekken. Via de toeristische route terug naar Andenes naar ons warme huis, waar de borrels weer prima smaakten. Morgen vertrekken we uit Andenes en gaan we naar Lødingen, weer terug richting Lofoten. We weten nog niet welke nieuwe avonturen ons daar nog wachten. We zullen zien!