Er zijn meer rendieren dan mensen in Lapland en ze lusten héél graag Bix

Voor vandaag stond een bezoek aan het rendierpark in Salla op het programma. Niet dat je voor het zien van rendieren naar een park hoeft, want je kunt ze - als je een beetje oplet - overal tegenkomen. We werden allerhartelijkst begroet door Temoo, een soort van houthakker met camouflagebroek en geruit overhemd die meteen een onverstaanbaar verhaal afstak. 'And now in English' zei ik, waarop hij antwoordde 'that was English'. Ik riep nog wel iets van 'sorry', maar begreep tegelijkertijd dat ik me verder beter maar gedeisd kon houden. 

Het programma begon met een lezing/presentatie over rendieren. Er leven ruim 300.000 rendieren in Fins Lapland en dat zijn er 130.000 meer dan er mensen zijn. De rendiervrouwtjes krijgen hun kalf na 7-8 maanden draagtijd in mei. Maar als het weer dan nog heel slecht is, kunnen ze het kalf nog een maand langer dragen. Ze worden niet voor de toeristen gehouden, maar voor hun vlees en huiden. Twee keer per jaar worden ze bij elkaar gedreven. Een keer om de kalveren te merken en in de late herfst om de kuddes met zo'n 100.000 beesten 'uit te dunnen'. Rendiervlees is lekker, we hebben gisteravond traditioneel Fins rendierdraadjesvlees gegeten met aardappelpuree en veenbessencompôte. Het is heerlijk en eerlijk vlees zonder toegevoegde zooi of antibiotica.

Vervolgens vertrokken we naar  een plek in het bos waar de rendieren gevoederd zouden worden. Ik zei nog 'wedden dat ze zich allemaal hebben verstopt' wat me een vernietigende blik van Teemo opleverde. Samen met Timo, zijn (Nederlanse) stagiair, haalden ze een emmer 'Bix' tevoorschijn waarmee ze slechts één keer hoefden te rammelen en gelijk kwamen overal de rendieren vandaan galopperen. Gelukkig werden we niet omver gelopen door de horde wildebeesten en konden we ze van heel dichtbij bewonderen. Vooral de kalfjes zijn schattig. 

Terwijl wij druk in de weer waren met onze camera's, werd in de naastgelegen houten hut een vuur gestookt. De hut heeft een beetje de vorm van een indianentipi met een groot gat bovenin voor de rook. In langvervlogen tijden toen de Sami nog meetrokken met hun vee, werden ze gemaakt van stokken met rendierhuiden eroverheen. Snel te bouwen en ook snel weer af te breken. Eenmaal binnen wordt ons al snel duidelijk dat we 'laag' moeten blijven. De rook hangt op 1.80 meter. T&T delen koffie uit (lekker) en een soort cake die we in de koffie moesten soppen. Ook niet verkeerd.

En dan is het alweer afgelopen. We besluiten om nog een wandeling te maken rond het meer. Prachtig, maar als we halverwege door bloeddorstige muggen worden aangevallen, maken we dat we wegkomen; zelfde weg weer terug. Als we weer bij de auto komen is die omsingeld door rendieren. Het kost Giel de nodige krachttermen om ze rustig weer weg te krijgen.

Vanmiddag gaan we onze trip voor morgen plannen: een bezoek aan de amethystmijn in Luosto. Je mag daar als bezoeker zelf naar de paarse stenen zoeken: gaaf! Een flink stuk rijden maar dat is in dit prachtige landschap geen straf. En vanavond stoken we onze eigen sauna maar eens lekker op. Ik heb steeds geroepen dat ik vanuit de sauna zó het meer in wilde springen maar dat is met een kilometer te ver weg. Overigens heb ik gelezen dat een saunabezoek helpt tegen muggen; ze vinden je minder aantrekkelijk als je poriën goed gereinigd zijn. Opstoken dat ding dus maar!