Ondergrondse avonturen en terug naar Rovaniemi

Het einde van onze reis is in zicht. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we in de trein van Rovaniemi naar Helsinki waar we morgenochtend om 9.06 aankomen. Voor we Vandaag uit Kiruna vertrokken, hebben we nog een bezoek gebracht aan de grootste ondergrondse ijzerertsmijn van Europa. Per bus gingen we naar het bezoekerscentrum dat zich op 540 meter diep bevindt. Ik dacht nog met een lift naar beneden te zullen gaan maar nee, de bus rijdt gewoon naar beneden. Onder de oppervlakte is namelijk een compleet wegennet van maar liefst 500 km in totaal. We werden er overstelpt met héél veel informatie vooral. We voelden ons alsof we op een soort van schoolreisje waren. Of excursie. Eentje waarover je de volgende dag een proefwerk krijgt. Best interessant hoor, dat wel, maar het was vooral één groot pr-verhaal van de LKAB, het mijnbedrijf. Over hoe goed ze wel niet bezig zijn, kwaliteitsbewust en met oog voor het milieu blablabla. Mag ik even een teiltje...

Nee, ik had - tegen beter weten in natuurlijk - gehoopt te mogen kijken in een schacht waar ook echt wordt gewerkt. En het allerliefst zou ik tussen de rotsblokken willen zoeken naar edelstenen en mineralen, want die vinden ze er ook als nevenproduct,  maar nee, niets van dat alles. Het ijzererts dat in Kiruna wordt gevonden bestaat voornamelijk uit magnetiet en dat is - de naam zegt het al - magnetisch. De gidsmevrouw showde het door een stukje erts tegen ijzer aan te houden. Eén keer raden wie er op dat moment al een stukje in haar kontzak had.....

Daarna zijn we vertrokken naar Rovaniemi. De reis verliep voorspoedig en ruim op tijd waren we op het treinstation waar we - heel gezellig - Nederlanders troffen die op de heenreis op dezelfde boot zaten als wij. Zij hebben beren gezien; wij zijn jaloers. Maar wij hebben een bijzondere ontmoeting met de Sami gehad. Zij niet, dus zij jaloers. Ach, het belangrijkste is dat we een paar bijzondere weken hebben beleefd. Veel gezien en veel meegemaakt.

Morgen en overmorgen hebben we nog de tijd om Helsinki onveilig te maken. Ik ga in ieder geval weer op vogeljacht. Hopelijk dit keer met meer geluk dan op de heenreis. En mocht niet lukken, ook niet erg. We hebben altijd de foto's nog!