Kabouteruttii, Lakka en Eoruppamästerinnii!

Een reisdagje vandaag: van Sallatunturi naar Saariselkä, een kleine 300 kilometer. De stemming zit er meteen al goed in als we nog even tanken in Salla. Benzinestations waar je in een shop afrekent kennen ze hier niet (wij zijn ze nog niet tegengekomen). Ja er is wel vaak een shop maar daar koop je vooral koffie in grote mokken. Er is overigens geen land ter wereld waar ze zoveel koffie per hoofd van de bevolking drinken als in Finland. Benzine tank je bij een automaattii met je bankpas/creditcard. Je geeft vooraf aan voor hoeveel je wilt tanken. Gaat er minder in, dan wordt niet te veel afgeschreven. Wij wisten dat niet dus ik ging binnen even vragen. Het vrouwtje achter de bar (niet groter dan 1.30 meter, een zogenaamde kabouteruttii) legde het even uit. Sorry, maar wij waren toen al flink melig en besloten even naar de Russische grens te rijden op enkele kilometers afstand. Wat schetst onze verbazing: die was gesloten sinds 21 juli. Nou, dan maar niet. 

Op naar Saariselkä dan maar, via de 'toeristische' route. Wat je dan ziet onderweg? Nou vooral bomen, bomen en nog eens bomen met af en toe wat rendieren en soms een meer. De wegen zijn kaarsrecht, kilometers lang. Regelmatig zien we mensen met emmers bessen plukken in moerasachtige graslanden. Het staat hier vol met cranberries maar die zijn nog niet rijp. Wat ze dan wel plukken? Een Laplandse specialiteit: de 'Lakka'. In het noorden van Finland, ter hoogte van de noordpoolcirkel, groeit de Rubus chamaemorus oftewel de 'arctic cloudberry', een wilde bes in de vorm van een framboos. Het fruit kleurt van onderen geel, daarna iets roze, met aan de top een voorzichtig rood en staat bekend als het 'goud van het moeras'. Dit besje zit vol antioxidanten en heeft tot vier keer meer vitamine C dan een gewone sinaasappel. Ik vind een paar rijpe bessen. Lekker! Giel vindt het echter helemaal niks. 

En verder gaat onze reis. We maken nog een tussenstop bij Harianna's (kitscherige) café met free wifi én uitzicht over het meer. Fijn die wifi in the middle of nowhere. Harianna bakt lekkere pannenkoeken voor ons. Die van mij (uiteraard) met cloudberry's, Giel houdt het liever bij aardbeien. Erg lekker die wonderbessen!

Anderhalf uur later zijn we op onze bestemming: het Suomen Latu Kiilopää wat bestaat uit een 30-tal 'wilderness cabins' en een hoofdgebouw met restaurant. De cabins zijn gebouwd van hele boomstammen. Binnen treffen we een leef- kook- slaapruimte aan die ervoor zorgt dat we voor de zoveelste keer vandaag in een deuk liggen. Ik kan het niet uitleggen, de foto zegt genoeg. Daarna snel boodschappen gedaan, gekookt en lekker gegeten en de finale van onze oranje leeuwinnen gekeken want dat is hier live op tv. 4-2 : Eoruppamästerinnii, wat een toppersää!!! Jaja, gooi er twee borrels in en ze spreekt Fins!