Een dag om in te lijsten: Panarea en Stromboli

Wat een heerlijke dag vandaag. Vanochtend zijn we om half tien vertrokken naar Milazzo. Een ritje van iets meer dan een uur. Doel vandaag was een minicruise naar de Eolische eilanden. Die liggen Noord-oostelijk van Sicilië en het zijn stuk voor stuk vulkanen. Vulcano, Lipari en Stromboli zijn nog actief, de rest niet meer. Met name Stromboli is een actieve vulkaan. Ze staat bekend als de vuurtoren van de Middellandse Zee vanwege haar regelmatige erupties. Echt grote erupties komen elke paar jaar voor. Kleinere uitbarstingen (rook en as) zijn er dagelijks. 

We moesten eerst bij het boekingskantoor langs omdat ik online via mijn telefoon had geboekt. De tickets kreeg ik via de mail op mijn telefoon, maar zie die maar eens uit te printen. Gelukkig was dat snel geregeld en we kregen ook een kaartje met een adres om te parkeren. Dat bleek een garage te zijn die nokvol met auto’s stond. Die van ons paste er nog net bij. Leuke handel; je hebt een lege hal en iedere dag laat je 25 mensen parkeren à €10. We hebben de jongen van de garage onze sleutels gegeven en hopen dat onze bolide straks nog net zo is als wij hem hebben achtergelaten. 

We waren mooi op tijd aan boord van de Aeolian Star en hadden een prachtplek boven op het achterschip. Even later voer het schip de haven uit en eenmaal buiten, spoot ze werkelijk vooruit. Heerlijk, blauwe lucht, nog blauwere zee en een passagiersboot die harder vaart dan een speedboot!

De reis bracht ons eerst naar Panarea waar we gedumpt werden en tot 16.00 uur de tijd hadden om het eiland te verkennen. Dus wat doe je dan? Je slentert rond, bekijkt de winkeltjes en de plaatselijke bevolking en hun eigenaardigheden. Ons viel meteen al op dat vrijwel iedereen zich hier verplaatst met tuktuks. Ze zijn er in alle soorten en maten; voor 2-4 personen, je hebt vracht-tuktuks, taxi-tuktuks en vuilnis-tuktuks. Wie wat meer stijl heeft, heeft een golfkarretje. Zoals de plaatselijke politie: een superdeluxe buggy, mét blauw zwaailicht. De agent die erbij hoorde, een echte Italiaanse ‘paradijsvogel’, met tressen op zijn uniform, een enorme pet en reflecterende Ray-ban zonnebril stond - enorm belangrijk uitziend - helemaal niks te doen. Hij wilde wel even met Giel op de foto.

Uiteindelijk zijn we beland op een terras waar we overheerlijke granita’s hebben gelepeld. Om 16.00 uur ging de vaartocht verder naar het eiland Stromboli. Dat eiland ziet eruit zoals een vulkaan eruit behoort te zien; zoals een kind een vulkaan zou tekenen. Prachtig! Dit eiland is heel anders dan Panarea, een beetje armoediger, ruiger ook dan Panarea wat met z’n witte huizen bijna Grieks aandoet. Ook hier hebben we heerlijk ontspannen rondgewandeld, het zwarte strand (vulkanisch) bewonderd en lekker gegeten. Wat ons opviel is dat er iedere paar 100 meter een bord staat met een tsunamiwaarschuwing (!) Na ten slotte een klein meisje heel blij te hebben gemaakt door voor €5 een prachtig glimmend zwart stuk obsidiaan (vulkanisch glas) te kopen, werden we om half 8 weer opgepikt voor wat - in theorie - het hoogtepunt van de dag moest worden. Een rondje om het eiland na zonsondergang. We voeren langs de kant van het eiland waar je de vulkaan vuur kunt zien spugen: de Sciara del Fuocco. Mijn verwachtingen waren niet hooggespannen want ik had allang de dikke wolk gezien die aan die kant van het eiland de top verborg. Helaas. Onze boot is enige tijd heen en weer gevaren in de hoop dat de wolk weg zou gaan, maar dat was niet het geval. Maar ach, wat maakt het uit; het was een superleuke gezellige dag met prachtig weer en we hebben heel wat afgelachen. De zonsondergang heb ik overigens wel prachtig vast kunnen leggen en die was wél vurig! Een dag om in te lijsten!