Dag 3: safari & safari

De zon kwam prachtig op vandaag en het beloofde een supermooie dag te worden. Dat betekende een vol programma! Voor de zeearendensafari konden we ons geen beter weer wensen: glashelder, zonnig en weinig wind. Wel was het behoorlijk koud, maar daar kun je je op kleden nietwaar? 

Lekker ontbeten en een tijdje vanaf het balkon rondgekeken. Er zwemmen in de fjord hier hele hordes eenden. Prachtige exemplaren overigens; geen idee hoe ze heten, wie het weet mag het zeggen. Aparte beesten zijn het: het ene moment zwemmen ze allemaal in een lange sliert, keurig achter elkaar, vervolgens verzamelen ze zich met veel gespetter in een grote groep en duiken ze één voor één onder. Grappig om te zien. Het water onder ons balkon is glashelder en je ziet ze dus echt door het water heen schieten. Maar het allergrappigste is wel hun geluid; ze klinken als koerende duiven.  

We moesten een kwartier van tevoren bij XXLofoten zijn en daar aangekomen werden we in een overlevingspak gehesen. Wat een toestand. Er was ons verteld dat we niet genoeg kleren aan konden trekken. Hoe meer, hoe beter. Ik voelde me dus al een soort Michelinmannetje en dat werd nog veel erger met het overlevingspak aan. Hoe ik me hierin moest bewegen? Tja, ik had er een hard hoofd in. Vervolgens was het ook nog de bedoeling dat je grote dikke wanten aandeed en een skibril op je neus, want ja, het zou héééél koud zijn op het water. Op naar de boot dan maar. Een rubberboot met twee in de lengte geplaatste bankjes, voorzien van rugleuning annex vasthoudstang. Je zat erop met aan elke kant een been en geloof me, mijn ene been er overheen krijgen was meer dan lastig; ik moest geholpen worden. Als haringen in een ton zaten we dicht op elkaar gepakt op de bankjes.  

Het was me volstrekt onduidelijk hoe ik hier foto's moest maken, maar Erik de Viking (niet zijn echte naam), beloofde me dat hij er hoogstpersoonlijk voor zou zorgen dat we mooie foto's konden maken. En weg waren we. Eerst nog langzaam maar toen we eenmaal de fjord uit waren, op volle snelheid. Woohoo! De skibril en wanten bleken geen overbodige luxe, alleen besloeg het ding de hele tijd: dan maar een bevroren hoofd, ik moest wel wat kunnen zien. Op gezette tijden stopten we als er arenden op de rotsen zagen. Als die geïnteresseerd naar ons keken, werd er een haring in zee gegooid en kon het fotograferen beginnen. We gingen wel snel door de voorraad haring heen want in de fjord zwemmen ook joekels van kabeljauwen en die lusten ook wel een harinkje! 

En verder ging het op volle snelheid naar het Trollfjord. Volgens de overlevering is een grote trol verantwoordelijk voor het ontstaan ervan. De fjord heeft een hele smalle ingang en aan weerskanten zijn er hele steile bergwanden die honderden meters bijna loodrecht omhoog gaan. Prachtig gezicht. 

Dik twee uur later waren we weer terug en hebben we besloten voor vanavond een noorderlichtexcursie te boeken. Heel erg duur, dat wel, maar na het kleine glimpje groen van gisteravond, wilden we onze kansen op noorderlicht optimaliseren zogezegd. De mannen hier weten alle goede plekjes die wij niet weten en beschikken over goede apparatuur om het weer en de noorderlichtactiviteit in de gaten te houden. Bovendien waren de vooruitzichten voor vanavond uitstekend. Glashelder! De tussenliggende uren zijn we lekker rondgereden en hebben we foto's gemaakt. Prachtig licht was er en we hebben ons dan ook geen moment verveeld.  

Na de pizza bij Peppes - onze favoriete restaurantketen in Noorwegen - ging het noorderlichtavontuur beginnen en we hadden er zin in! We waren met een groepje van zeven mensen. Vier afkomstig uit Maleisië en een Chinese die we onderweg nog oppikten. Helaas was de weersverwachting enorm verslechterd. Bewolking met slechts hier en daar een klein gaatje. Dat betekende dat Frank, onze gids, zo ongeveer het hele eiland is rondgereden, op zoek naar een gaatje in de wolken. Af en toe werd er gestopt en dan maakten we een paar foto-opnamen om te zien of er misschien noorderlicht was. De Maleisiërs hadden het koud en bleven het grootste deel van de tocht in de auto. Sterker nog; een kwartier na aanvang van de rit, lagen ze alle vier te slapen. Dat slapen ging over in hoorbaar snurken en de gast naast me liet in zijn slaap zelfs regelmatig scheten!! Giel zat ondertussen lekker voorin naast Frank. Uiteindelijk hebben we tóch nog een groene vlek tussen de bewolking gezien, maar daar bleef het bij. Frank bleef zich maar verontschuldigen; hij had ons zo graag een lichtshow gegund, maar het zat er gewoon niet in vanavond. Het heldere weer dat wij hadden moeten krijgen, zorgde er een paar honderd kilometer noordelijker voor dat er vanaf het strand van Bleik (die kant gaan wij ook op volgende week) een prachtig spektakel in de lucht te zien was. Misschien morgen meer geluk.