Op de Oostzee: over regen & zon, relaxen, blote Finnen en zeebenen

Ik weet hoe het eraan toegaat op een veerboot; ik kom immers wel eens op Texel. Oke, de overtocht naar Texel duurt minder dan een half uur en deze 29 uur, maar het principe is hetzelfde. Toch? Ja, het principe wel maar daar houdt dan ook iedere gelijkenis op. Al was het alleen al om de veelheid aan talen die je hier hoort. Met als hoogtepunt het Fins; volkomen onbegrijpelijk koeterwaals. Wel heb ik inmiddels begrepen dat een vadelma-jogurtti-muffinssi een frambozen-yoghurtmuffin is. Lekker!

Zwaar bewolkt was het vanochtend en het ging regenen. Wat doe je dan zo'n hele dag? Nou, dan pak je een boek en ga je lezen. En tussendoor natuurlijk mensen bekijken. Ze zijn er in alle soorten en maten. De Tsjechische motorgang valt op door hun luidruchtigheid en overmatig drankgebruik. Verder hoor je hier op de boot heel veel Duits, het lijkt eigenlijk dus meer op de Texelse boot dan je in eerste instantie zou denken. Er is niet veel te beleven aan boord, je kunt niet ergens echt naar toe en we bewegen ons tussen dek 9 waar onze hut is en dek 11 met het restaurant en de broodnodige - slecht werkende - wifi en dek 12, het bovendek. Gelukkig breekt de zon in de middag door en kan ik lezen in het zonnetje op dek 12. Heel relaxt allemaal maar als ik langer dan een week op zo'n schip zou moeten verblijven zou ik zeker een paar kilo aankomen. Het eten is namelijk het enige échte verzetje van de dag. Nee; een cruise is niks voor mij.  

Aan boord bevindt zich een restaurant en een wat kleiner zelfbedieningsrestaurant voor de snacks tussendoor (de eerder genoemde muffinssi). Verder is er een winkel met volstrekt overbodige prullaria, veel te dure make-up, parfum en drank en kleding die niemand echt wil hebben, een grote ballenbak met video voor de kids, een massagesalon en als klap op de vuurpijl een sauna! Ik weet dat de sauna een Finse uitvinding is en het verbaast me dan ook niet dat ze er hier eentje hebben. Waar ik alleen niet op had gerekend als ik terloops van mijn boek opkijk, is een groepje rood uitgeslagen, oververhitte mannen op het buitendek. Ik spot ze geheel per ongeluk. Misschien kwamen ze buiten voor een dompelbad, maar ze besluiten om toch maar niet over de reling te springen... Ik moet er voor de volledigheid wel bij zeggen dat ze een klein handdoekje om hun middel hebben, maar toch... rare jongens die Finnen! Ik zie er later zelfs nog eentje - slechts gehuld in zo'n eerder genoemd handdoekje- een cappucino bestellen in de bar!      

Inmiddels was het tijd voor het diner. Eendenborst of hertenvlees (er stond overigens elk, is dat eland?) met gegratineerde aardappelen, salade en nog veel meer. Ook het toetje was erg lekker. Tijd nu om te gaan slapen want morgenvroeg komen we aan in Helsinki. De wekker gaat om zes uur... Vergeet ik nog in te gaan op het laatste woord van de kop bij dit verhaal: de zeebenen. Ik denk. Dat ik ze heb. Na bijna een dag op dit schip kan ik niet meer in een rechte lijn lopen hahaha en dat komt niet door de drank!