Ouwe én nieuwe meuk

Na een onrustige nacht met veel  donder, bliksem en af en toe een pauwenkreet, werden we vanochtend wakker in de veronderstelling dat het zou regenen. Maar het was droog, de wind was weg en de temperatuur met 20 graden heel aangenaam. Even wat foto’s gemaakt van de pauwen die er - nu de wind weg was - echt zin in hadden. 

Na een grandioos ontbijt met allerlei lokale Siciliaanse specialiteiten, zijn we naar de vallei van de tempels gegaan. Daar aangekomen stond er een lange rij mensen te wachten. Wat bleek; iedereen moest - net als op het vliegveld - door een poortje en alle tassen werden gecheckt. Zakmessen, ook de kleintjes waarmee je net een appel kunt schillen, mochten niet mee naar binnen. Maar goed, na pakweg een uur mochten we dan toch echt de trap naar de eerste tempel beklimmen, de tempel van Juno. De tempels zijn wel allemaal afgezet, je mag niet tussen de pilaren doorlopen, maar kunt er wel helemaal omheen. En dan is het de kunst om foto’s te maken waarop het net lijkt alsof er niemand anders in het archeologische park is en dat valt - geloof me - nog niet mee. 

Na de tempel van Juno volgden achtereenvolgens die van Concordia (de grootste en best bewaarde), Hercules, Jupiter en Dioscuri. Al de tempels in dit gebied zijn om en nabij 2600 jaar oud en gebouwd door Grieken die (een groot deel van) Sicilië hadden veroverd. 

Er waren veel groepen mensen en meestal had zo’n groep een eigen gids. Zo zijn we een stukje meegelopen met een Duitse groep en hebben we hele verhalen gehoord over waarom de tempel van Concordia zo goed bewaard is gebleven. Ook hebben we de verhalen meegekregen die een mannelijke gids, zo’n typische Italiaanse womanizer (gladjakker) afstak tegen zijn groepje dat uit twee Amerikaanse stellen bestond. Lachen! Het ging meer over de Amerikaanse landing op Sicilië in de tweede wereldoorlog dan over oude tempels. Jaja, een Amerikaanse soldaat had zelfs zijn oma nog geholpen bij de bevalling/geboorte van zijn vader 😂 En de Amerikanen hingen aan zijn lippen en slikten alles voor zoete koek. 

Maar de tempels waren prachtig. Heel bijzonder vond ik ook het beeld van Icarus (die vloog naar de zon maar toen hij te dichtbij kwam verbrandden zijn vleugels en stortte hij neer op aarde). Dat bronzen beeld is niet oud zoals de tempels en dateert uit 2011. Het is gemaakt door de Poolse kunstenaar Igor Mitoraj.

De tempels zelf zijn ook ware kunstwerken. Als je bedenkt dat alle onderdelen elders werden gemaakt en dan als megagroot bouwpakket werden verscheept om vervolgens ter plekke in elkaar te worden gezet. Het vergde heel wat rekenwerk en vakmanschap vooraf om dat allemaal voor elkaar te krijgen. 

Na ons bezoek aan de tempels zijn we naar de kust gereden omdat ik het idee had om daar een natuurreservaat te bezoeken. Helaas was het weer wat minder vriendelijk geworden en dreigde het te gaan regenen. Bovendien was het net als gisteren weer hard gaan waaien. We hebben daarom rechtsomkeert gemaakt en zijn beland in een groot shoppingcenter in Agrigento. En overal was korting.... Mijn voornemen om in Italië een tas te kopen is dus geslaagd, het is een gave o-bag geworden en omdat ze een speciale voorjaarsactie hadden, kreeg ik er nog een tweede tas, zij het zonder hengsels, kraag e.d. bij.

We hebben nog een hapje gegeten en zijn nu terug bij onze B&B, moe maar voldaan. Morgen reizen we door naar Syracuse.