Dag 5: over 244 traptreden en een auto die kuren heeft

Wederom heerlijk geslapen en uitgerust wakker geworden. Voor vandaag stond Taormina op het programma. Dit stadje ligt tegen een berg aangeplakt aan de oostkust van Sicilië. Giel zag z'n geest alweer dwalen toen hij het in de verte zag liggen en bezwoer me dat we alleen de gele wegen op de kaart zouden nemen. Al slingerend reden we vanaf de snelweg omhoog en toen we een parkeergarage zagen, zijn we daar maar meteen ingedoken. So far so good maar eenmaal buiten vroegen we ons af waar we heen moesten. Dat bleek uiteindelijk een trap te zijn van maar liefst 244 treden; hijg, puf. Maar eenmaal boven waren we vlakbij het oude centrum van Taormina.

Taormina heeft een oud amfitheather dat nog uit de tijd van de Grieken stamt en het is dé toeristische trekpleister van het stadje. Dus loop je in file achter de andere mensen aan want wat was het er druk. Dat hadden we niet verwacht in april. Na € 20 te hebben afgetikt voor de toegangskaartjes konden we het theater bewonderen. Het is allang niet meer in originele staat, sterker nog, er is in de loop van de eeuwen veel bijgemetseld en alleen een paar oude pilaren laten nog iets van de oude grandeur zien. Wat wel heel leuk is, is dat het theater tot op de dag van vandaag in gebruik is. 
Men noemt het het Griekse Theater, maar wat je vandaag de dag kunt zien, zijn vooral de resten van de Romeinen. Het theater is wel gesticht door de Grieken in de 3e eeuw voor Christus, maar toen de Romeinen hier in de eerste eeuw de baas waren, herbouwden zij dit theater volledig. Er werden destijds onder andere gladiatorengevechten gehouden.
Na de Romeinse tijd raakte het gebied in verval, totdat men in de 19e eeuw besloot het theater te herstellen. Het podium werd gerenoveerd met behulp van de originele materialen, waardoor je nu een goed beeld hebt hoe het hier zo’n 2000 jaar geleden geweest moet zijn. De muur achter het podium mist een centraal gedeelte, maar daardoor is er wel een prachtig uitzicht op de zee én de Etna. Die Etna laat overigens alleen een klein rookpluimpje zien. Stel je voor hoe de foto zou zijn geweest met lavafonteinen van meer dan 1000 meter hoog.

Van zo'n oud theater krijg je honger en dorst en dus zochten we een leuk terrasje waar we heerlijk hebben gezeten voordat we weer de strijd aangingen met de 244 treden. Dit keer naar beneden en ik weet nu al dat ik morgen stevige spierpijn zal hebben met mijn ongetrainde benen.

Terug naar Piedimonte Etneo dus, maar op weg naar de supermarkt ging het mis met de auto: horten en stoten, geen vermogen meer en uiteindelijk sloeg hij af. We hebben dit eerder meegemaakt in Frankrijk en toen bleken er bougiekabels vervangen te moeten worden. We hebben hem uiteindelijk wel weer aan de praat gekregen maar hebben nog meer dan een week op Sicilië te goed en moeten natuurlijk ook nog ruim 1500 kilometer rijden om thuis te komen. Dus hebben we de ANWB maar gebeld...

Ze zouden iemand sturen want het probleem kon wellicht ter plekke worden verholpen. We zouden gebeld worden door de garage. Dat gebeurde in gebrekkig Engels en binnen 40 minuten zou er iemand zijn. Die 40 minuten werden uiteindelijk 2,5 uur. Er kwam iemand die geen woord Engels sprak en de auto wilde meenemen maar dat vonden we geen goed idee. Ook niet als hij morgen terug zou komen om hem mee te nemen. Wij zouden dan later naar de garage moeten komen met een taxi. Uiteindelijk afgesproken dat we zelf morgen naar de garage rijden. Dat is ongeveer 30 kilometer. Mocht onze Audi (lees nukkige diva) er mee stoppen, dan kunnen we gewoon weer de ANWB bellen. Morgen dus geen toeristische uitstapjes, maar een ritje naar de garage. Laten we hopen dat het meevalt. Nu zijn we héél erg aan een borrel toe!